Ο φίλος Λευτέρης λοιπόν είχε ένα κομοδίνο από τα παιδικά του χρόνια
που και δεν το χρησιμοποιούσε και δεν ήθελε να το πετάξει.
Του το ζήτησα λοιπόν για να πειραματιστώ με decoupage και
με μεγάλη μου χαρά τελικά το πήρα....
Επειδή δεν είχα καταλήξει ακριβώς στο τι ήθελα να κάνω έπρεπε η διαδικασία
να καλύψει όλα τα πιθανά σενάρια.
Ημέρα 1η:
Το πρώτο βήμα λοιπόν έπρεπε να είναι το τρίψιμο του παλιού βερνικιού.
Εδώ μπήκε στο σκηνικό ο φίλος Γιώργης και το παλμικό τριβίο καθώς με το χέρι αυτό
δεν θα έβγαινε με τίποτα....Έτριψα κι εγώ μια πλευρά για τα μάτια του κόσμου...
Το πρώτο στάδιο λοιπόν μας έβγαλε εδώ.
Μας έφαγε η σκόνη και η μυρωδιά του παλιού βερνικιού και σταματήσαμε.
Ημέρα 2η:
Το πρωί της επόμενης μέρας συνέχισα με το αστάρι...Οι γνώστες λένε ότι περνάμε ίσα ίσα τις
επιφάνειες για να μπορεί να πιάσει το επόμενο χρώμα ή επεξεργασία γενικότερα αλλά εγώ του
άλλαξα τα φώτα....Ήθελα να είναι εντελώς ομοιόμορφο γιατί δεν είχα αποφασίσει ακόμα που
θα κάνω decoupage και που θα βάψω....Οπότε....
Εδώ μπήκα στον πειρασμό να το αφήσω λευκό. Μου φάνηκε πολύ φινετσάτο, αλλά αφού είχα υποσχεθεί στη μικρή μου ότι το κομοδίνο ήταν για το δωμάτιο της, έπρεπε να γίνει παιδικό...
Συνεχίζω λοιπόν και.....
Ώωχ... το κατέστρεψα...Τα χρώματα δεν έστρωναν καλά και μου φαινόντουσαν πολύ έντονα.
Έτσι σκεφτόμουν στην αρχή αλλά δεν έκανα πίσω...Τώρα πρέπει να τελειώσει.
Συνέχισα με τις μεγάλες επιφάνειες και άρχισα το decoupage...
(Και από το φωτισμό της φωτογραφίας βλέπουμε ότι είναι ήδη απόγευμα....)
Και λίγο ακόμα decoupage....
Στο τέλος της ημέρας κατάφερα να φτάσω σε αυτό το αποτέλεσμα...
(Οι φωτογραφίες είναι βγαλμένες την επόμενη καθώς το decoupage τελείωσε μαύρη νύχτα)
Ημέρα 3η:
Αν και το βράδυ δεν ήμουν σίγουρη ότι αυτό θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα, το πρωί προχώρησα
τελικά στο γυάλισμα....Δύο χέρια σπρέι γυαλιστικό....
Και μετά....Πόμολα;
Οι μικρές ανυπομονούσαν να φτάσει το αριστούργημα στο δωμάτιο τους.....Πότε να τα αγοράσω;
Ας φτιάξω πόμολα λοιπόν.....
Κορδόνι, χάντρες από σπασμένο παιδικό κολιέ...και koubakia!!!
Μεγειά το κομοδίνο λοιπόν.......
Λευτέρη νομίζω δεν μπορείς να το ξαναπάρεις
στο δωμάτιο σου!!!!!
Πώς σας φαίνετε;
που και δεν το χρησιμοποιούσε και δεν ήθελε να το πετάξει.
Του το ζήτησα λοιπόν για να πειραματιστώ με decoupage και
με μεγάλη μου χαρά τελικά το πήρα....
Επειδή δεν είχα καταλήξει ακριβώς στο τι ήθελα να κάνω έπρεπε η διαδικασία
να καλύψει όλα τα πιθανά σενάρια.
Ημέρα 1η:
Το πρώτο βήμα λοιπόν έπρεπε να είναι το τρίψιμο του παλιού βερνικιού.
Εδώ μπήκε στο σκηνικό ο φίλος Γιώργης και το παλμικό τριβίο καθώς με το χέρι αυτό
δεν θα έβγαινε με τίποτα....Έτριψα κι εγώ μια πλευρά για τα μάτια του κόσμου...
Το πρώτο στάδιο λοιπόν μας έβγαλε εδώ.
Μας έφαγε η σκόνη και η μυρωδιά του παλιού βερνικιού και σταματήσαμε.
Το πρωί της επόμενης μέρας συνέχισα με το αστάρι...Οι γνώστες λένε ότι περνάμε ίσα ίσα τις
επιφάνειες για να μπορεί να πιάσει το επόμενο χρώμα ή επεξεργασία γενικότερα αλλά εγώ του
άλλαξα τα φώτα....Ήθελα να είναι εντελώς ομοιόμορφο γιατί δεν είχα αποφασίσει ακόμα που
θα κάνω decoupage και που θα βάψω....Οπότε....
Συνεχίζω λοιπόν και.....
Έτσι σκεφτόμουν στην αρχή αλλά δεν έκανα πίσω...Τώρα πρέπει να τελειώσει.
Συνέχισα με τις μεγάλες επιφάνειες και άρχισα το decoupage...
(Και από το φωτισμό της φωτογραφίας βλέπουμε ότι είναι ήδη απόγευμα....)
Ημέρα 3η:
Αν και το βράδυ δεν ήμουν σίγουρη ότι αυτό θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα, το πρωί προχώρησα
τελικά στο γυάλισμα....Δύο χέρια σπρέι γυαλιστικό....
Και μετά....Πόμολα;
Οι μικρές ανυπομονούσαν να φτάσει το αριστούργημα στο δωμάτιο τους.....Πότε να τα αγοράσω;
Ας φτιάξω πόμολα λοιπόν.....
Μεγειά το κομοδίνο λοιπόν.......
Λευτέρη νομίζω δεν μπορείς να το ξαναπάρεις
στο δωμάτιο σου!!!!!
Πώς σας φαίνετε;
