Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει.....

....εντάξει, εντάξει μπορεί ειδικά αυτές τις μέρες να μην έχει
μυρίσει και ακριβώς καλόκαίρι όπως λέει η παροιμία,
αλλά βρε παιδί μου με μια ελπίδα ζούμε όλοι.!!!

Χάθηκα από τη γειτονιά αλλά επιστρέφω με μια πανηγυρική ανάρτηση:
1η απόπειρα ζαχαρόπαστας νομίζω με καλό αποτέλεσμα...
Το κίνητρο ήταν η γιορτή της Χαρούλας μου που έρχεται σε λίγες μέρες.
Μετά από οικογενειακό συμβούλιο η εορτάζουσα αποφάσισε:
Στο μπαλέτο θα κεράσουμε μπισκότα και στο σχολείο cupcakes.
Οι φιλενάδες στο μπαλέτο θα πάρουν μπισκοτάκια λοιπόν, άρα
καιρός να δοκιμάσω το ταλέντο μου στη ζαχαροπλαστική.
Μετά από διάφορους συνδιασμούς συνταγών και 378,4 τηλεφωνήματα
στο " Πλεχτό Μπισκότο", ήρθε το εξής αποτέλεσμα.....

Μπορώ να πω έχω ενθουσιαστεί με το αποτέλεσμα..τελικά δεν είναι πολύ δύσκολο το άθλημα..
(ή είχα την τύχη της πρωτάρας).
Εκεί βέβαια που κοίταζα τις καρδούλες άρχισα να σκέφτομαι τη συσκευασία....
Βρε, μπας και νομίζουν ότι κερνάμε για του Αγίου Βαλεντίνου;
Κάτι πρέπει να γίνει...
Και αν τελικά οι καρδούλες γίνουν φούστες μπαλέτου;
Ποιος μας εμποδίζει... δηλαδη....
Και για να μη μακρηγορώ....μια φωτογραφία λένε κάνει για χίλιες λέξεις....
Έβαλα και το λουλουδικό μου, (για εκείνο το "καλοκαίρι που θα μυρίσει..." όπως έλεγα αρχικά...:)

Χρόνια σου πολλά γλυκιά μου μπαλαρίνα......